Jakby totalnie jestem, cieszcie się

1. Nazwa państwa:

Rzeczpospolita Polska

2. Imię:

Feliks

3. Nazwisko:

Łukasiewicz

4. Data urodzenia:

11 listopada 1918 (choć, jak nam wszystkim wiadomo, Polska istniała jeszcze w X wieku)

5. Wygląd postaci:

Przeciętnego wzrostu i przeciętnych gabarytów chłopaczek, na pewno nie jest mały, ale i też nie jest duży. Taki, dajmy na to, 173 cm i 70 kg? Włosy sięgające mu ramion są koloru zboża, nosi je rozpuszczone i w zasadzie niewiele z nimi robi. Jego oczy, wesołe, acz czasem trochę śpiące, pełne determinacji, aż porażają swoją barwą głębokiej zieleni. Prawie zawsze się uśmiecha. Oficjalnie ubiera się w zielony mundur wojskowy i zieloną... pelerynę? Mantylkę? Coś w tym guście, tak czy siak sięga mu mniej-więcej do pasa. Ale nikt nie mówi, że chodzi tak ubrany zawsze i wszędzie, lubi lniane koszule nosić, ale też zdarzają się po prostu bawełniane. No, a zimą sweterki, jak wszyscy.

6. Charakter postaci:

Zawsze i wszędzie spotykamy się, mówiąc o Felku ze stwierdzeniem "zawsze odradza się jak Feniks z popiołów". Oczywiście, że prawda, w końcu nie raz już inne kraje próbowały go wyparozniknąć, już się cieszyły zwycięstwem, a on nagle pojawiał się z powrotem. Ale czy odradzał się? W końcu gdyby się odradzał, to odrodzony Feliks byłby taki sam jak ten sprzed klęski. A to nie do końca prawda. Niegdyś był jedną z większych potęg Europy, można rzec, że panował wschodnią Europą, z czasem ojewajstwo wobec polityki i rozbieranie go odcisnęły na Felku ślad, przez co nie powrócił już do dawnej świetności. Choć nie jest jeszcze z nim tak źle, jakkolwiek by mu nie szło, radzi sobie jakoś w życiu i zacięcie stara się dogonić wściekle szarżującą naprzód zachodnią Europę. Feliks jest osobą, której zdarza się nosić nieraz nos nieco wyżej, niż powinien. Wobec obcych jest nieśmiały i nieufny, za to wobec przyjaciół szczery i gościnny. Wystarczy przełamać lody, by okazało się, że jest najbardziej oddaną i pomocną osobą, jaką można znać. Czasem się na tym odrobinkę przejechał, kiedy to zawzięcie pomagał sojusznikom, natomiast sojusznicy, a i owszem, z wielką chęcią przyjęli jego pomoc, byli mu za to niezwykle wdzięczni, ale na wdzięczności się skończyło. Feliks ma własną, pokrętną logikę i czasem tylko on rozumie sam siebie. Może to wina jego niezwykle trudnego do nauczenia się języka. A może tego, że Feliks jest jaki jest i się nie zmieni. Ma to do siebie, że nie ważne, jak jest u niego, dobrze jest kiedy sąsiedzi mają gorzej. Lubi jeść. Wszystko, ale głównie swojskie jedzenie. No i pić lubi. Alkohol konkretniej. Słynny ze swojej odporności na działanie etanolu, nieustannie konkuruje z Rosją o tytuł Największego Pijaka Świata. Ma w nawyku spóźnianie się, co doskonale widać po jego pociągach, służbie zdrowia i po prostu tym, że zdarza mu się nie przychodzić na czas.

7. Relacje z innymi państwami:

Litwa
jest uznawany za nieodłącznego kompana Polski. Chociaż, szczerze powiedziawszy, bywało między nimi różnie w historii. Były czasy, gdy układało się między nimi doskonale, ale były i takie, kiedy się użerali.

Węgry
Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki, ta krótka rymowanka popularna w obu krajach dość zgrabnie opisuje fakt, że Polskę i Węgry łączy przyjaźń i pewne pokrewieństwo

Niemcy i Prusy
nie, Feliks raczej nigdy nie wybaczy mu wszystkiego, co uczynili mu bracia Beilschmidt. Z tej dwójki na pewno o wiele bardziej nie cierpi Prusa. Cała ta sprawa z Krzyżakami, no i rozbiory... Co do młodszego brata, Feliks, choćby nie wiem jak mu szefostwo kazało, nie zapomni tego, co hitlerowcy mu wyrządzili. Niby starają się ocieplić relacje, ale opornie im to idzie, każde z państw wyrobiło sobie przykre stereotypy na temat drugiego i nie zanosi się specjalnie na to, by miała ich kiedykolwiek połączyć przyjaźń.

Rosja
best enemies forever, oni dwaj nigdy się nie lubili i nigdy się raczej nie polubią, Katyń, Smoleńsk, jak i starsze sprawy, to wszystko sprawia, że Feliks żywi wielką urazę do Iwana. Co ważne- NIE BOI SIĘ GO. Niby wygląda to jak chihuahua rzucająca się do doga niemieckiego, ale już kilka razy się z nim uporał jeśli zajdzie taka potrzeba, nie będzie się obawiać śmiało stawić mu czoła.

Czechy i Słowacja
średnio za sobą przepadają, ale nie skaczą sobie do gardeł. Łatwo im natomiast przychodzi się zrozumieć, gdyż ich języki są podobny. Choć Felek uważa, że czeski przypomina karykaturę polskiego (przykład: gołąb- dachovy obsraniec, biustonosz - cyckova vygoda)

Anglia
tak, tak, tysiące razy słyszeliśmy o tym, ile to Polaków wyjeżdża do Anglii.